Να λοιπόν η πρώτη ανάρτηση του ιστολογίου μας. Εύχομαι να σας αρέσει. Καλή σας ανάγνωση!
Τα όπλα μου
Όλος ο κόσμος - ένα ναρκοπέδιο. Εμείς αιμόφυρτοι πεσμένοι καταμεσής μιάς ανταλλαγής σφαιρών. Ένα πεδίο θανάτου. Απελπισμένοι και τρομαγμένοι συνάμα παλεύουμε να βρούμε όπλο. Κάτι θανατηφόρο τέλος πάντων. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να σωθούμε και αυτό μπορεί να γίνει με τη βοήθεια κάποιου αντικειμένου ικανού να αφαιρέσει ζωές. Τι γίνεται όμως όταν οι συνθήκες δεν είναι εμπόλεμες; Τι είναι αυτό το ένα πράγμα που είναι καθοριστικό για τη ζωή μας;
Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή. Το μόνο όπλο που χρειαζόμαστε το προμηθευόμαστε όταν γεννιόμαστε. Εμείς επιλέγουμε όμως αν αυτό θα είναι φονικό και πόσο, αν θα αξίζει, αν θα είναι τρυφερό ή σοβαρό. Γεννιόμαστε με ένα αγνότατο όπλο και είναι στο χέρι μας αν θα πεθάνουμε από αυτό, για αυτό, ή παρά αυτό. Ναι, η αλήθεια είναι πως το όπλο μας είναι παντοδύναμο. Πληγώνει και πληγώνεται. Δίχως σωματική βία και δίχως πολλές-πολλές κινήσεις.
Περι του χαρακτήρα ο λόγος. Αυτός κυριαρχεί στην ζωή μας και αλλάζει τους ρόλους μας και την συμπεριφορά μας. Δίχως αυτόν είμαστε ανύπαρκτοι. Έχοντας έναν καλό χαρακτήρα, εξασφαλίζουμε, έχουμε το κλειδί για καλούς φίλους, σχέσεις και ευτυχία. Ένας κακο΄ς, άσχημος χαρακτήρας προμηνύει ένα δυσοίωνο μέλλον μιζέριας και πόνου, πόνου ψυχής.
Το αξιοθεύμαστο είναι πως ερχόμαστε στη ζωή tabula rasa, έχοντας τα χρώματα και τα υλικά για να φτιάξουμε και το πιο πανίσχυρο και ταυτόχρονα το πιο ανίσχυρο όπλο στην ιστορία του κόσμου. Πώς όμως κατασκευάζουμε τον χαρακτήρα μας; Λίγο ψάχνωντας, αντιγράφοντας τους γονείς, τον περίγυρό μας. Μιμώντας. Έτσι μαθαίνουμε. Όχι από συμβουλές. Όχι από οδηγίες.
Ζούμε για να νιώνουμε και μετανιώνουμε και πονάμε πολύ για να μετατρέψουμε τον χαρακτήρα μας. Όταν κάτι δεν μας αρέσει, είτε το παραβλέπουμε, είτε προσπαθούμε να το αλλάξουμε. Με πόνο και ιδρώτα.
Ο χαρακτήρας μας, τελικά, μας ορίζει και μας καθορίζει. Εμείς τον δημιουργούμε και αυτός μας κυβερνά. Δεν έχουμε όμως κάτι πιο πολύτιμο από αυτόν. Καλά λένε λοιπόν πως το απλότερο, το αναγκαιότερο.
Ουρανός
Το αξιοθεύμαστο είναι πως ερχόμαστε στη ζωή tabula rasa, έχοντας τα χρώματα και τα υλικά για να φτιάξουμε και το πιο πανίσχυρο και ταυτόχρονα το πιο ανίσχυρο όπλο στην ιστορία του κόσμου. Πώς όμως κατασκευάζουμε τον χαρακτήρα μας; Λίγο ψάχνωντας, αντιγράφοντας τους γονείς, τον περίγυρό μας. Μιμώντας. Έτσι μαθαίνουμε. Όχι από συμβουλές. Όχι από οδηγίες.
Ζούμε για να νιώνουμε και μετανιώνουμε και πονάμε πολύ για να μετατρέψουμε τον χαρακτήρα μας. Όταν κάτι δεν μας αρέσει, είτε το παραβλέπουμε, είτε προσπαθούμε να το αλλάξουμε. Με πόνο και ιδρώτα.
Ο χαρακτήρας μας, τελικά, μας ορίζει και μας καθορίζει. Εμείς τον δημιουργούμε και αυτός μας κυβερνά. Δεν έχουμε όμως κάτι πιο πολύτιμο από αυτόν. Καλά λένε λοιπόν πως το απλότερο, το αναγκαιότερο.
Ουρανός